dinsdag 6 maart 2018

17 juni 2017.
Op de camping in Zuid Frankrijk deel één. 
Nieuw hoofdstuk: ‘Conflict beheersing deel éen, tevens laatste deel’ (hoop ik).
We komen op de eerste dag, een dag eerder aan dan we gereserveerd hadden en bij de receptie van de camping vraag ik in mijn beste Frans of er nog een plaats vrij is en met zeer zoet gevoicde toon voeg ik er aan toe of dat misschien een plaats aan zee mag zijn voor éen nacht. Ja hoor, die was er wel, maar dan moesten we de dag erna verkassen. Geen probleem vonden wij. 
We reden naar onze aangewezen plaats en daar troffen we een Duits stel aan die er illegaal kampeerde met een campertje. Toen wij hun daarop aanspraken, zeiden ze dat zij die plaats hadden gekregen bij de receptie en wij moesten maar een andere plek zoeken: 'de receptie zou wel een fout hebben gemaakt'. 
Lex had de caravan afgekoppeld en wij reden licht geïrriteerd terug naar de receptie. Daar bleek dat de 'illegalen' al gebeld hadden en dat de plek binnen een half uur vrij zou zijn... 'Geen probleem!' zei de receptioniste glimlachend. Geen probleem? Bijzonder irritant! Bij terugkomst werd de illegale boel snel bij elkaar gepakt en stond de dikke man al klaar om mijn frustraties en irritatie verbaal in ontvangst te nemen. Agressief stond hij te grijnzen met zijn handen in zijn zij, klaar om weerwoord te geven. Maar ik draaide mijn rug naar hem toe en had als laatste zin in gezeik. 
Zij draaide de camper van de plek weg en hij fietste achter haar aan. 'Der andere Fahrrad kommen wir später abholen'. Ik wilde de fiets het liefst de zee ingooien, maar beheerste mezelf en zette zijn achtergebleven fiets zo ver mogelijk weg tegen een boom. Even later lag ik zelf in zee en was ik het conflict al weer bijna vergeten. 

Maar raad eens even wie er weer naast ons staat? Meneer Tabbert met geruite short en bijpassend polo, ja die van vorig jaar! Met zijn enorme witte hut, gigantische windscherm-muur eromheen en led-verlichting aan de flanken. Morgen gaan we verkassen naar de andere kant van zijn muur waar we langer mogen staan: Haha lachen toch? Nu eerst eens mijn roseetje nippen...tot later!