25-06-2017

In het kader van... Deel drie. 
Territorium geneuzel. 

Onze Deense Gunther en zijn vrouw zijn vanochtend vroeg weggereden om een tochtje te maken. Hij was nog maar net weg of een reuzen camperbus waar je met gemak zes paarden in kan vervoeren, een klein schoolklasje, of een half elftal, nam plaats schuin achter achter zijn caravan. 

Het kleine grijze kampeerbusje had het na een nacht gezien. Achter ons zijn ook nieuwe buren gekomen beiden Duitsers.

Kijk, zei Lex. Bij terugkomst gaat Gunter los want die kan zijn auto niet meer kwijt. Daarna gingen onze Duitse Tabbert-buren boodschappen doen of zoiets en wij besloten naar een strandpaviljoen te wandelen, zo één die je hier veel vindt aan de Cote d'Azur. De ambiance en de charme hebben ze hier uitgevonden volgens mij. Sfeervol, goede styling en makkelijk, maar dat terzijde. 

Bij terugkomst, soezig van de rosé en voldaan qua heerlijke salade, merkten we direct wat roering. Tabbert was terug en Gunther had zijn auto op Tabbert's P-plek neergezet. Ik zag hem bij de caravan van de Denen aankloppen maar introverte Gunther was boos en gaf 'niet thuis'. 

Bij het kraantje begroette ik onze nieuwe buren en zij wilden direct verhaal kwijt. Opgewonden wezen ze naar wie, wat, waar en hoe. Ja zei ik, 'territorium problemen...het is ook niet zo duidelijk hoe de plekken verdeeld zijn, maar er is toch plaats voor iedereen?' Dat kan een ingewikkeld probleem zijn voor hen die behoefte hebben aan duidelijke grenzen. Gelukkig heeft onze plek maar één mogelijkheid.

Regelmatig maken we een tochtje en doen we een toertje, we zitten niet de hele dag om ons heen te kijken al lijkt dat misschien. 
Franse stranden zijn nog ouderwets. Dwz dat er een hoop vrijheid is. Jonge vaders en moeders proberen hun nieuwe leven met baby of peuter aan zee, mega-cute. Ouderen van zeventig-plus proberen hun oude leven voort te zetten, net zo bewonderenswaardig. Oudere dames die het grootste deel van hun leven alleen aan een zwembroekje genoeg hadden, houden hier hun respectabele recht en vrijheid om dat nog steeds te doen, een beeld wat bij ons op de stranden volgens mij zo goed als verdwenen is.

Ondertussen is het Gunther allemaal te veel geworden en is met zijn temperament, zijn vrouw en autobus op pad. Benieuwd hoe hij straks zijn parkeer 'probleem' oplost. 

En met meneer Tabbert en zijn vrouw heb ik zo waar over de schutting heen een klein geanimeerde conversatie gehad. Aardige mensen, komen hier al 40 jaar. Vroeger was alles anderszzzzzzz.....etc. 

22-06 2017

In het kader van wat staat er zoal op de camping, deel twee. 

Onze Deense buurman type G*le Gunther met snor en geruite bloes van de Aldi, heeft nogal een ingehouden temperament. Schuin achter hen was een plaats vrij. Geen fijne plek want je staat wat verder weg van zee en dichtbij de straat. Je kijkt tegen de reuzen Tabbert van onze Duitse buurman aan die al je uitzicht wegneemt, plus tegen de Deense nederzetting van Gunther and his wife (English please!) die bestaat uit lichtblauw design sleurhok met slordig geparkeerde zwarte autobus.

Ik stond even naast de vrije plek bij de kraan, aan de straat, mijn bikini zoutvrij te spoelen en daar arriveerde een kampeerbusje met Duits kenteken. Ik had nog nooit een jong stel zo uitgeput om zich zien kijken. Ze hadden een blik alsof ze zojuist in Aleppo waren beland. 

'Hi, welcome!' begroette ik hen. 'Is this the place to be?' vroeg ze met haar laatste energie. We keken even samen op de reservering. Ja dit moest het zijn. Haar blik bleef op de Deense autobus hangen die half hun plek in beslag nam en ik zou wel even vragen. 

Koekoek, riep ik bij de Deense en de buurvrouw stak haar hoofd uit de caravan. Ik legde uit: nieuwe buren, autobus, plek etc. Als antwoord gaf ze: 'oh my husband is not here'. Ik had geen zin om me verder ergens mee te bemoeien en zei dat de nieuwe buren gewoon Engels spraken. Even later verplaatste de Deense vrouw haar autobus. 

Ik was weer op mijn eigen plek toen ik Gunther uit zee zag komen. Zijn blik sprak boekdelen toen hij zag dat zij de auto verplaatst had, ik kreeg bijna de slappe lach. Maar zijn ogen stonden kwaad en ik snapte toen haar paniek, dat zij iets had moeten beslissen zonder hem. En nu ging het alleen nog over hun geparkeerde auto. Hun caravandeur ging dicht en ik hoorde een verhitte discussie. Die avond zijn ze na een zwijgzame maaltijd weggereden en vanochtend was hun auto weer net zo geparkeerd als voorheen. Gunther had goed geslapen want vanochtend speelde hij weer op zijn gitaar. Klonk nergens naar, als les twee van een online gitaarcursus.